¡Viva la Peru!

¡Hola amigas y amigos!

Het vorige verhaal eindigden we in Copacabana, met het vooruitzicht om de verjaardag van Femke daar te vieren. Echter, de dag na het schrijven van het vorige verhaal bracht wederom slecht weer. Omdat Femke haar verjaardag graag een keertje in de zon wilde vieren, besloten we al snel om een andere locatie te zoeken. Met
de lonely planet en het internet besloten we om een bus ticket te boeken naar Arequipa voor de volgende ochtend, om van daaruit naar de kust van Peru door te reizen. We moesten deze dag dus nog volop benutten om de kathedraal van Copacabana en Isla del Sol (het eiland van de zon) te bezoeken. De kathedraal hadden we al snel gezien, waarna we een berg beklommen (+-200m klimmen) om zo een mooi uitzicht over de stad te hebben. Het uitzicht was mooi! Na deze klim lunchten we snel om de boot van 13:30 uur te halen. Na een bootreis van ruim anderhalf uur kwamen we op het eiland van de zon aan. Helaas hadden we slechts drie kwartier om het eiland te bekijken, omdat de boot dan weer terug zou gaan (een overnachting op het eiland lukte niet meer door de busreis die we hadden geboekt). Desalniettemin hebben we toch een mooie glimp van het eiland opgevangen. Het was een heel mooi eiland. De terugreis besloten we op het voordek van de boot te gaan liggen, wat koud was, maar wel leuk!

De volgende morgen hadden we de bus om 9:00 uur naar Peru. Na een half uur kwamen we op de grensovergang aan, de makkelijkste overgang van de reis tot nu toe. Hierop werd de reis vervolgd naar Puno, een stad waar we moesten overstappen van bus. De tweede bus was een stuk groter maar helaas wel vrij vies. De reis naar Arequipa was verschrikkelijk! Het begon te regenen en al gauw zagen we een vrachtwagen op z'n kant liggen. Maar het kon helaas nog erger... Ongeveer een half uur
later, toen we met ijzel en sneeuw in de bergen reden zagen we dat een bus vijf meter beneden de weg op z'n zijkant lag. Er waren slechts twee mensen om te helpen die dan ook dringend om hulp riepen, maar onze chauffeur reed gewoon door... Dit was echt verschrikkelijk en wij konden ook niet begrijpen waarom de chauffeur door reed. We hadden noodweer met sneeuw, ijzel, hagel, regen en hele dikke mist... Gelukkig zijn we, na deze verschrikkelijke reis, goed aangekomen in Arequipa. We pakten onze tas en besloten een hotel te zoeken in de buurt van het busstation. In het hotel bleek de backpack van Femke helemaal nat te zijn dus moesten al haar spullen drogen. De volgende morgen hadden we echter weer pech! Het had de hele nacht ontzettend hard geregend in Arequipa met als resultaat dat onze kamer voor de helft blank stond. Dit keer was de dag rugzak van Femke helemaal doorweekt met haar dagboek erin... Gelukkig hadden we gisteravond alle electronische spullen bij Anton in de tas gedaan, dus die waren droog gebleven. Femke liep naar de receptie van het hotel en liet de ravage zien... Na een hoop gedoe hebben we uiteindelijk de nacht gratis gekregen en een kleine vergoeding. Hierna liepen we naar het busstation om een bus naar Mollendo te boeken. Niet veel later zaten we in de bus en twee uur later kwamen we aan in het heerlijke Mollendo. We vonden een hotelletje dichtbij het strand en na alle natte spullen voorzichtig uitgestald te hebben om te drogen, liepen we naar het strand. Hier hebben we heerlijk geluncht en genoten van de geweldig hoge golven! Die avond, om 18:00 uur Peruaanse tijd en 0:00 uur Nederlandse tijd was Femke jarig. We appten even met Susanne, skypten even met de ouders van Femke en toen gingen we op zoek naar een gezellig restaurant. Dit bleek een onmogelijke opgave in Mollendo! Uiteindelijk vonden we iets acceptabels en hebben we hier prima gegeten. De volgende morgen was Femke ook in Peru echt jarig. Anton zong lief en gaf cadeautjes; twee lama's die we samen in La Paz uitgezocht hebben, bestek van hout, een notitieboekje en een dag raften! Hierna gingen we lekker ontbijten en naar het strand. Het was heerlijk weer en een heel speciale verjaardag! We hebben weer geluncht op het strand en daarna zijn we naar een aquapark gegaan. We hebben 's avonds nog even geskypt en zijn toen weer uit eten geweest. De volgende dag zijn we nog een dag naar het strand gegaan, maar dit keer een ander strand. Het was hier prachtig! Het strand lag in een baai omringd met rotsen en de golven waren zo hoog dat we hier ons de hele dag in vermaakt hebben! De volgende dag namen we de bus naar Arequipa en was het tijd kennis te maken met ons gastgezin.

Bij aankomst werden we warm welkom geheten. In het huis woonde een iets ouder echtpaar; Manuel en Mariella. Bij hen sliep een Nederlands meisje; Miriam. Wij hadden verwacht dat we ook bij het gastgezin in huis zouden slapen, maar dat was niet helemaal waar... We liepen via een trap twee verdiepingen hoger en daar werd ons appartement gewezen. We stonden echt perplex! Het was zo groot en modern, echt prachtig! Dit was dus voor ons de komende weken! In het appartementencomplex wonen ook de twee dochters van Manuel en Mariella met hun gezin. Graciene, een Belgische vrouw die ook vrijwilligerswerk deed bij Luz Alba, verbleef op dezelfde verdieping. Nadat we onze tassen uitgepakt hadden en al onze kleren eindelijk weer en keer in een kast konden leggen, gingen we beneden eten met de familie. We kregen rijst met friet en kip. Het was erg gezellig! Na het eten werd de administratie besproken. Helaas kwamen we er hier achter dat we de prijs voor het appartement niet helemaal goed gelezen hadden. Na een goed gesprek zijn we tot een oplossing gekomen.

De volgende ochtend gingen we samen met Patricia, Allan (haar vriend) en Dana (zusje van Allan) naar de stad. Het centrum was ongeveer 20 minuten lopen vanaf ons appartement. Onderweg werd ons verteld dat het een paar dagen voor onze komst heel hard heeft geregend, waardoor wegen zijn weggespoeld en de stad een ravage was. Eenmaal in het centrum bezochten we een mooie kathedraal, wat winkeltjes om vervolgens een taxi te nemen naar een shopping mall (Femke glunderde). Het is vrij westers in Arequipa. De shopping mall is vergelijkbaar met Centro in Duitsland, maar deze mall is iets kleiner. Patricia was op zoek naar een tas voor Dana, maar nadat ze in de shopping mall geen geschikte tas vond, besloot ze om ons mee naar een markt te nemen. Het was een grote markt met allerlei kleine kraampjes waar heel veel verschillende spullen verkocht werden. Op de speelgoedafdeling vonden we Monopoly; hebben! Na een korte onderhandeling hebben we het spel gekocht voor €7. Helaas bleek het een namaak versie te zijn. Nadat ook de tas was gevonden namen we een taxi naar een restaurant waar veel Arequipeñas (zo worden de mensen uit Arequipa genoemd) eten. Ons werd aangeraden om een vis schotel te nemen omdat hier een typische Peruaanse vis bij zat (ceviche). Helaas vonden we de vis niet zo lekker. Na het eten zijn we teruggegaan naar het appartement en zijn we naar de Wong gegaan (een grote en luxe supermarkt).

Op maandag stond de eerste kennismaking met het weeshuis op de planning. om 10:00 uur namen we de bus, uhh busje naar het weeshuis. Het ritje duurde ongeveer een half uur. Eenmaal aangekomen in het weeshuis kregen we veel informatie over het weeshuis, de kinderen en de regels daar. Daarna kregen we een rondleiding. We vonden het weeshuis klein, maar wel gezellig. Er wonen 16 kinderen in het huis. Na de kennismaking gingen we weer terug naar ons appartement. Hier hebben we gezellig met Gracienne gekletst. 's Avonds hebben we lekkere wraps gemaakt..

Dinsdag was dan eindelijk onze eerste werkdag in het weeshuis. We keken er erg naar uit om te beginnen. Gewapend met een broodje (voor als we honger kregen) gingen we naar het weeshuis. We stapten weer in het busje, maar deze keer moesten we zelf uitzoeken waar we uit moesten stappen. We stonden de hele rit omdat er geen zitplaatsen meer vrij waren. Helaas zijn de busjes op Peruanen gemaakt en niet op Nederlanders, waardoor we de hele rit gebukt stonden. Na een tijdje zochten we naar een kerk met gekleurde ramen en een grifo (tankstation). We kregen veel hulp in de bus. We stapten op de goede plaats uit en vonden het weeshuis zonder problemen. Helaas beloofde de eerste dag in het weeshuis niet veel goeds.. Anton heeft de hele middag gewassen en Femke heeft na een speelkwartier met drie kindjes de hele middag speelgoed gepoetst. Het laatste halfuur konden we nog wel even met de kinderen spelen. De werkdag zat er om 18:00 uur op, maar we bleven wat langer omdat Anna-Maria jarig was. Er was veel lekkers en het was leuk versierd in de feest ruimte. Na een kwartier zijn we met enige teleurstelling huiswaarts gekeerd. We hadden het anders voorgesteld. In de avond hebben we wel gezellig met Ellen en Joëlle gekletst en heerlijk gegeten!
Woensdag hadden we een vrije dag. Een mooie dag om wat beter kennis te maken met de stad Arequipa. Na het winkelcentrum verkend te hebben, besloten we naar de Kathedraal te gaan. Hier namen we een rondleiding door de kerk, het museum en sloten af met een mooie wandeling over het dak van de kerk. Hier hadden we mooi uitzicht over de stad en het centrale plein (plaza de armas). Na de kerk gezien te hebben zijn we naar Santa Cathalina gegaan. Dit is een groot klooster, midden in het stadscentrum. Het was een mooi en rustig klooster. Eigenlijk een soort dorp in de stad. Het klooster nam een blok in beslag en had zelfs eigen straatnamen. Een mooie en bijzondere verschijning vol kleurrijke straatjes met plantjes. In de avond hadden we feest! We waren uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van Camilla, een kleindochter van Marielle. Camilla werd 8, een kinderfeestje dus. Er was een entertainer voor de kinderen, die de ouderen regelmatig bij de spelletjes betrok. Wij deden dus vrolijk mee met de spelletjes. Kleding verzamelen, ballonnen doorgeven met de knieën enzovoorts..
De volgende dag gingen we weer naar de shopping mall. Deze keer om kleding voor ons te kopen, Anton had nodig nieuwe shirts nodig. De zomercollectie was in de uitverkoop, lekker goedkoop winkelen dus! Na de nodige kleding en een koffiezetapparaat gekocht te hebben keerden we huiswaarts met volle tassen. Eenmaal thuis werkte Femke haar dagboek bij, Anton zijn sociale contacten middels skype om vervolgens de dag te eindigen met een lekkere zelfgemaakte maaltijd en een leuke film.
Vrijdag maakte Femke heerlijke wentelteefjes en werkten we 's middags een dienst in het weeshuis. Deze keer mochten we wel voor de kinderen zorgen. Het was een drukke en vermoeiende middag, maar wel leuk.
Zaterdag hadden we de ochtenddienst, wat inhoud dat de wekker om 5:45 uur ging. Erg vroeg, maar we waren wel fit. Femke kreeg deze dag de leiding over de kleine kinderen, Anton was baas over de was. Na het werk keerden we huiswaarts naar het appartement. We waren van plan om de middag in het centrum door te brengen, maar daar is niks meer van gekomen. Gracienne en Miriam vroegen om wat informatie over Bolivia, wat ertoe leidde dat we de hele middag hebben gekletst. 's Avonds gingen we met de zes vrijwilligers uit het gastgezin uit eten. Het was een gezellige en lekkere avond! Terug namen we een taxi met z'n zessen. Femke ging voorin bij Anton op schoot met het hoofd uit het raam, een leuk ritje!
Zondag zijn we samen met Ellen en Joëlle naar een nabijgelegen dorpje gegaan om daar heerlijk te wandelen door de natuur. Miriam had een beschrijving gegeven over hoe we naar het dorpje moesten gaan. Met haar beschrijving zijn we uiteindelijk bij een rustig beekje gekomen, waar we heerlijk wandelden, kletsten en genoten van de natuur. "Even helemaal weg". Op de weg terug zagen we vier schattige puppies bij een armoedig huisje. Een vrouw die naast dat huis aan het werk was wist ons te vertellen dat deze puppies later opgegeten zouden worden. Ondanks dit nieuws hebben we leuk met deze vrouw gepraat, waarbij Femme regelmatig als tolk fungeerde. 's Avonds nodigden we Ellen en Joëlle uit om samen met ons te eten. We besloten taco's te maken. Samen hebben we er een heerlijke maaltijd van gemaakt.

Omdat jullie nu wel moe zullen zijn van alle verhalen die jullie zojuist gelezen hebben, zullen we volgende week het tweede deel op ons blog plaatsen.